Certyfikacja w Rosji
Wyraz CERTYFIKACJA został zdefiniowany po raz pierwszy, przez Komitet do Certyfikacji (SERTIKO) Międzynarodowej Organizacji Standaryzacji (ISO) i wprowadzony do Podręcznika nr 2 ISO (ISO/MEK2) od 1982 r. zatytułowanego "Wyrazy i definicje w dziedzinie standaryzacji, certyfikacji i akredytacji laboratoriów badawczych."
Zgodnie z tym dokumentem, certyfikacja zdefiniowana została jako postępowanie, potwierdzające przy pomocy certyfikatu zgodności albo znaku zgodności, że produkt albo usługa odpowiada ustalonym standardom, albo innym normatywnym dokumentom. Definicja ta przyjęta jest obecnie za podstawę, w systemie certyfikacji w Rosji. W danym momencie certyfikacja zgodności, to działania trzeciej strony, która potwierdza, że zidentyfikowana produkcja, proces albo usługa, odpowiada konkretnemu standardowi, bądź innemu normatywnemu dokumentowi.
Do definicji CERTYFIKACJA ZGODNOŚCI sformułowanej w 1982 r. wprowadzonych zostało kilka istotnych zmian:
Po pierwsze - certyfikacja została bezpośrednio powiązana z działalnością "trzeciej strony", którą jest osoba albo organ, przyznany zgodnie z przepisem (ISO/MEK2).
Po drugie - weryfikacja zgodności jest działalnością prowadzoną zgodnie z przepisami, co poświadcza istnienie w systemie certyfikacji specjalnych przepisów i procedur, oraz dowodzi istnienia kierownictwa i kontroli.
Po trzecie - znacznie powiększono dziedziny działalności certyfikacji zgodności. W danym momencie certyfikacji i ocenie zgodności, podlega produkcja, usługi i procesy rządzenia w zakładach (systemy jakości) oraz pracownicy.
Historia
Certyfikacja w Rosji, a przedtem w UDSSR zaczęła się rozwijać od 1979 roku, zgodnie z rozporządzeniem ZKKPSS, o ulepszeniu panowania mechanizmów i wzmocnieniu wpływów gospodarczych, na powiększenie efektywności produkcji i jakości prac. Rosja powierzyła GOSTstandardowi, razem z różnymi Ministerstwami, by zatwierdzenie organizacji zajmujących się państwowymi badaniami ważniejszych rodzajów produkcji, przemysłowego i domowego użytku. Celem tego systemu było zabezpieczenie prawdziwej i operatywnej oceny jakości produkcji, oraz zapobieganie pojawiania się w produkcji wyrobów, nie spełniających wszystkich oczekiwań produkcji technologicznej, a także dokonywanie systematycznej kontroli jakości produkcji.
Rosja posiada nowoczesne laboratoria badawcze, które bazują na działających wówczas centrach badawczych. Jednak parametry, według których działały Państwowe Centra Badawcze, nie odpowiadały ustawom o certyfikacji produkcji w Rosji.
Przyjęte w roku 1989 "tymczasowe przepisy o certyfikacji produkcji przemysłu ciężkiego w UDSSR" stały się dokumentem sterującym prace, po certyfikacji. Zgodnie z tym dokumentem, prace nad certyfikacją produkcji przemysłu ciężkiego w UDSSR wyglądały następująco:
-
zdefiniowanie produktów podlegających certyfikacji
-
stwierdzenie wymogów certyfikacji dla danych produktów i wprowadzenie dokumentacji normatywno-technicznych, wedle których zostanie wykonana certyfikacja w Rosji
-
sporządzenie dokumentacji, która ustala przepisy po certyfikacji konkretnej produkcji
-
atesty linii produkcyjnych i maszyn u producenta
-
akredytacja laboratoriów badawczych, przystosowanych do badań certyfikacyjnych
-
wydanie certyfikatów albo znaków zgodności
-
kontrole jakości produkcji
-
udział w międzynarodowych systemach certyfikacji
-
przekazanie wyników badań innym laboratoriom badawczym
Poprzez ustalenie tych przepisów na początku lat 90-tych, Rosja maiała prawną i techniczną podstawę, do stworzenia narodowego systemu certyfikacji. Certyfikacja w Rosji została przyjęta w 1992. Obowiązkową certyfikację Rosja wprowadziła od 01.05.1992 roku.
